DIY: zakładki potterowskie

W piątek w telewizji puszczono Harry'ego Pottera i więźnia Azkabanu – moją ulubioną część sagi o Potterze z dwóch powodów: 1. Remus Lupin, 2. Syriusz Black. I 3. Severus Snape, ale właściwie w każdej części ten powód się znajduje, więc zazwyczaj go pomijam. Film ten był główną motywacją dla mnie, więc usiadłam i zrobiłam kolejną instrukcję zakładkową. Posiadam już wszystkie cztery Domy w zakładkach, ale cztery więcej w tę czy w tę, to nie robi różnicy. Tak więc – jeśli chcecie szpanować potterowskimi zakładkami, czytajcie!

Królewskie opowieści (Nocna zmiana, Carrie)

Do niedawna nie czytałam prawie nic Stephena Kinga. Kiedyś, dawno temu, miałam okazję przeczytać Miasteczko Salem, ale byłam młoda, głupia... Ekhem, nie będę się pogrążać. Niespecjalnie mnie wtedy pochłonęła powieść mistrza horroru. Co więcej, od tamtej pory po żadną z jego powieści nie sięgnęłam. Do niedawna właśnie. Zrecenzowałam To, które bardzo przypadło mi do gustu, bo nawet jeśli lubię kochane, lekkie opowieści, to coś mocniejszego dla odmiany przyjęłam z otwartymi ramionami. Potem... potem poleciało już górki.

Zwiadowcy: Ruiny Gorlanu | John Flanagan

Ominął mnie cały szał na Zwiadowców, niecierpliwe oczekiwanie na kolejne tomy ten długiej serii i zachwycanie się książkami Johna Flanagana. Nie uczestniczyłam w może nie ogromnym, ale jednak sporym bum! na Zwiadowców. I do niedawna nawet o serii nie pamiętałam – przewijała się to tu, to tam, ale nigdy jakoś nie zaciekawiła mnie. Wydawało mi się, że jest nie dość, że skierowana do raczej młodszej młodzieży i infantylna, to jeszcze dla chłopaków. Jednak Harry'ego Pottera – napisanego dla młodzieży – czytają osoby dorosłe, więc co mi szkodziło przeczytać? Jeszcze nigdy tak się nie pomyliłam w kwestii książki, jeszcze nigdy tak bardzo nie żałowałam, że zbyt późno przeczytałam książkę. Bycie hipsterem się nie opłaciło.

DIY: zakładka "Szukając Alaski"

Była zakładka inspirowana Gwiazd naszych winą? Była. Jako że greenowa faza się mnie trzyma - kolejną zakładkę z cyklu DIY poświęcę znowu Johnowi Greenowi i jego debiutanckiej książce Szukając Alaski. Debiut Greena nie był co prawda tak dobry jak inne jego książki, których nie przeczytałam jeszcze wszystkich, ale wierzę recenzjom, acz i tak historia Kluchy i Alaski mnie urzekła. A i kwiatki nawet lubię. A zakładki kocham. Co z tego wynika...? Nożyczki w dłoń!

Ars dragonia | Joanna Jodełka

Sebastian Pitt dostaje zaproszenie... na pogrzeb swojego dziadka, którego właściwie nie znał. Podobnie jak ojca. Pojawia się w Poznaniu i jego pierwszy dzień od dawna w tym mieście należy do katastrofalnych. Najpierw gubi się jego bagaż. Potem ojciec nie przyjeżdża po niego na lotnisko. Przyczepia się do niego rudy, gruby chłopiec o imieniu Eryk. A matka Eryka odwożąc Sebastiana pod kamienicę jedzie, jakby miała zaraz popełnić samobójstwo. Później jest tylko gorzej – z małą dozą szczęścia. Najpierw Sebastian zostaje pobity przez okolicznych dresów, a potem spotyka ją. Lunę. Tajemniczą dziewczynę, która od razu skrada mu serce.

Prawa literatury młodzieżowej

To, że toposy istnieją w literaturze, nie dziwi nikogo – wędrujące motywy są zjawiskiem całkowicie zwyczajnym, w dodatku pojawiającym się na maturze, a ich znajomość jest wymagana. Jednak ta wiedza jest ukierunkowana raczej na lektury i klasyczne filmy. Ja tymczasem zauważyłam wędrujące motywy w wielu książkach młodzieżowych. Najwięcej podobieństw znalazłam we właściwie większości paranormal romance, ale to byłby temat na osobną notkę. Skupiłam się raczej na literaturze przygodowej, gdzie romans nie jest na pierwszym miejscu w fabule. I takim sposobem sformułowałam parę praw literatury młodzieżowej.

To | Stephen King

Dzieci nie wiedzą, że coś jest niemożliwe, że pewnych rzeczy nie należy robić – i robią to, nie bojąc się konsekwencji swoich czynów. Są w końcu dziećmi. Najważniejsza jest dla nich zabawa z kolegami i koleżankami, poznawanie nieznanych dotychczas terenów, budowanie baz w krzakach i zakładanie klubów. Nie myślą o niebezpieczeństwie, o tym, że coś się im może stać i że nie można siedzieć w swoich bazach po zmroku, bo w okolicy może czaić się porywacz albo pedofil. Stephen King w swoim horrorze zatytułowanym To przedstawia historię potwora, którego tylko dzieci są w stanie pokonać. One nie wiedzą, nie myślą, że to jest niemożliwe – i stawiają czoła największemu złu, jakie można sobie wyobrazić.

Gwiazd naszych wina | 2014

To był film, na który musiałam iść do kina. To był film, którego nie mogłam nie obejrzeć. Po zapoznaniu się z twórczością Johna Greena przepadłam całkowicie – ja, która od obyczajowych młodzieżowych powieści stronię jak tylko się da. Książka Johna Greena złamała mi serce i rozerwała je na tysiąc malutkich kawałków. Kiedy myślałam, że się pozbierałam, bo przecież to jedynie książka, fikcja literacka... Film bezceremonialnie rozerwał moje pogruchotane serce znowu. I nie tylko mnie.

DIY: zakładka "Gwiazd naszych wina"

Już jutro ma miejsce premiera bardzo wyczekiwanej i przeze mnie, i przez mnóstwo fanów na całym świecie ekranizacja wspaniałej książki Johna Greena Gwiazd naszych wina. 6 czerwca to data, którą zapamiętam jako ponowne rozerwanie mojego serca na tysiąc małych kawałków. Pięć paczek chusteczek już zakupione, podobnie jak rezerwacja. Zebrała nam się taka grupa chętnych, że cały rząd w kinie będzie nasz! A moja koleżanka popłakała się na trailerze. Mniemam, że w sali kinowej zrobi się jeziorko z łez wszystkich tam obecnych. Tematycznie do tego wydarzenia, wpadłam na dziwny pomysł. DIY to skrót od do it yourself, czyli takie zrób coś z niczego po angielsku. I takiego cosia dzisiaj zaprezentuję. Dokładniej, zakładkę inspirowaną książką Greena. Uwielbiam zakładki i robótki ręczne tego typu, więc takich przerywników pojawi się więcej, o ile będziecie chcieli. A jakie godła domów z Pottera da się zrobić, by oznaczyć, gdzie skończyliśmy czytać...!

Tik-tak, tik-tak | maj

W maju jak w raju – w ciągu ostatnich paru dni lało jak z cebra i nie raz, i nie dwa przemokłam do suchej nitki czekając na autobus w miejscu, gdzie nie ma tradycyjnego przystanku. Jednak na Dzień Dziecka pogoda postanowiła się polepszyć, całe szczęście! Zła pogodna nie oznaczała mimo wszystko siedzenia w domu z książką. Nauczyciele przez ostatnie tygodnie mieli etap mam za mało ocen, a teraz... a teraz, drodzy Czytelnicy, czytanie pod ławką jest po prostu rzeczą oczywistą. :)