„Miasto Upadłych Aniołów”; Cassandra Clare

„Wojna nadal trwa”

Wszystko zakończyło się pozornie szczęśliwie – Valentine nie żyje, wojnę wygrali Nocny Łowcy wraz z Podziemnymi, wszystkie trzy Dary Anioła zostały odnalezione, Jace okazał się nie być bratem Clary... Jednak los potrafi płatać złośliwe figle i ciągle rzucać kłody pod nogi. Nigdy nic nie było pewne w świecie Clave, a teraz równowaga i Porozumienia między nimi a wilkołakami, faerie i wampirami wiszą na włosku. Kiedy Nocni Łowcy zostają zamordowani i podrzuceni na tereny Podziemnych, Clary i Jace – a przede wszystkim Simon – wiedzą, że zaczęły się kłopoty.

Mimo że największy wróg zginął, znów zaczyna się źle dziać. Simon zmuszony będzie wybierać między dwoma ważnymi dla niego dziewczynami, miłość Aleca i Magnusa zostanie wystawiona na poważną próbę, dodatkowo czarownika nawiedzą duchy przeszłości w postaci wampirzycy Camille Belcourt, Jace'a nękać będą koszmary o Valentinie, a Clary nie będzie mogła mu pomóc. Niebezpieczeństwo się zbliża, a młodzi Nocni Łowcy, czarownik i wampir staną w obliczu większego zagrożenia niż sądzili na początku. Ujawnią się tajemnice niektórych, a przeszłość zmieni ich życie. Kolejny wróg powrócił i zamierza się zemścić.

Długo Cassandra Clare kazała czekać na czwarty już tom „Darów Anioła”, choć początkowo miało to być jedynie trylogia. I mimo że myślałam, że „Miasto Upadłych Aniołów” nigdy nie dorówna poprzednim częściom, musiałam zmienić zdanie. Autorka ponownie wspięła się na wyżyny swoich możliwości, tworząc zaskakującą fabułę i nowych, ciekawych bohaterów, wciągając czytelnika kolejny raz w cudowny świat Nocnych Łowców i nie dając chwili wytchnienia ciągłymi zwrotami akcji. Cassandra Clare była, jest i będzie przez jeszcze długi czas moją ulubioną pisarką, znajdującą się w czołówce najlepszych. Wszystko, co tworzy, wręcz porywa i nie pozwala wyjść do ostatniej strony... A nawet jeszcze później można by powtarzać czytanie ulubionych scen. Coś wspaniałego.

Obawiałam się nieco „Miasta Upadłych Aniołów”, bowiem główną rolę w nim grać miał właśnie Simon, którego nie darzyłam sympatią w pierwszych trzech częściach. Jednak Cassandra Clare sprawiła, że polubiłam tego nadzwyczajnego wampira, a i nie szczędziła scen z Jace'em i Clary, a także z Alekiem i Magnusem – których to uwielbiam po wsze czasy. Czarownik ten zawsze był dla mnie najlepszą postacią, bohaterem numer jeden. Jego styl był... dość dziwny, ale mimo to chyba nie można było go nie polubić. Dziękuję pani Clare za stworzenie Magnusa Bane'a! Pojawiła się też nowa postać, Jordan Kyle, który – jak w większości kreowanych przez autorkę bohaterów – był świetny. Po prostu cud, miód i wilkołak.

W tej części zawiódł mnie Jace. Przedtem był sarkastyczny aż do bólu, ciągle rzucał ciętymi uwagami i nie narzekał na swoje życie, na koszmary. Nie oddalał się od Clary. Teraz jednak... nie uświadczyłam wielu jego popisów sarkazmu, nie był już tym samym Nocnym Łowcom, który potrafił ukraść wampirom motor na demoniczną energię i szybować na nim z ukochaną. Chociaż nawet nie umiał jeździć na motorze. Gdzie się podział ten szalony Jace, który rzucał się na demony, mimo że nie miał przy sobie broni? Który gotów był wejść do siedliska wampirów tylko dlatego, że zmieniony w szczura przyjaciel jego dziewczyny tam był? Znikł, po prostu znikł. Brakowało mi Jace'a Waylanda, chłopaka, który igrał z ogniem i bał się jedynie swojej przeszłości.

„Miasto Upadłych Aniołów”, podobnie jak cały cykl „Dary Anioła”, na zawsze pozostanie jednymi z najlepszych książek, jakie czytałam. Cassandra Clare nadal będzie moją ulubioną autorką i wszystko, co wyjdzie spod jej pióra, będę musiała przeczytać. Może i w książce są jakieś niedociągnięcia, może i czasem wiało nudą, może zakończenie było zbyt emocjonujące i sprawiające, że po prostu trzeba przeczytać kolejną część, ale to całe „Miasto Upadłych Aniołów”. Sądziłam, że temat Nocnych Łowców autorka wyczerpała doszczętnie, a zakończenie „Miasta Szkła” – pozornie szczęśliwe – ukazywało wyraźnie, że nic więcej nie mogło pokrzyżować losów Jace'a i Clary, Simona, Magnusa i Aleca... Ale z Cassandrą Clare jest tak, że w najmniej oczekiwanym momencie wyskakuje z wspaniałym pomysłem.

Polecam. Ot, tak. Po prostu. „Dary Anioła” to wspaniała przygoda z Nocnymi Łowcami, Aniołami i demonami, wampirami, wilkołakami... Z całą gamą barwnych postaci, ze zdradą i z zemstą, z miłością i mnóstwem krwi...

Za książkę bardzo, bardzo dziękuję wydawnictwu MAG!

Mechaniczny książę, Cassandra Clare

 Premiera światowa: wrzesień 2011

W Mechanicznym Księciu, z Mortmainem, który zniknął, i zegarem odliczającym, jak długo Charlotte zdoła utrzymać kontrolę nad Instytutem z dala od Benedicta Lightwooda, Will, Jem i Tessa muszą zgłębić tajemnice Mortmaina, by przewidzieć jego przyszłe ruchy. Jednak nie tylko jego sekrety odkryją – Tessa pozna prawdę o własnym pochodzeniu, a duchy przeszłości ponownie nawiedzają Willa. Podczas gdy Jem staje się coraz bardziej bliższy Tessie, zazdrość i poczucie winy doprowadzają Willa na krawędź szaleństwa. Czy odkryją prawdę zanim Mortmain wprowadzi w życie kolejny etap swojego diabelskiego planu?