„Wyzwanie”; Colleen Houck

Serce Kelsey zostało złamane, pradawne zaklęcie – nie.Po powrocie do domu dziewczyna próbuje zapomnieć o indyjskim księciu Renie i poukładać sobie życie na nowo. Jednak mroczne siły nie zostały pokonane, a niebezpieczeństwo czai się na każdym kroku. Kelsey musi wrócić do Indii - tym razem z niepokornym bratem Rena, Kishanem, nad którym również ciąży klątwa. Czy Kelsey znajdzie odwagę, by uwierzyć w miłość i stanąć do walki ze złem? Czy to wyzwanie przybliży całą trójkę do złamania zaklęcia, czy przeciwnie - pozbawi ich złudzeń?

„Czarny tygrys”

Indie są pięknym krajem. Zawsze zachwycałam się pięknymi sari, które noszą tamtejsze kobiety, ale nigdy nie zainteresowałam się tamtejszą mitologią. Nie miałam pojęcia, że takowa w ogóle istnieje. Dlatego książki takie jak „Klątwa tygrysa” czy drugi tom tego cyklu, „Wyzwanie”, poruszają naprawdę ciekawe tematy. Wydawałoby się, że to płytki romans, że fabuła pędzi od pocałunku do pocałunku, ale na szczęście aż tak źle nie jest, co wcale nie oznacza, że jest dobrze. Colleen Houck co prawda postawiła na romans, ale nie zabrakło przygody i hinduskiej mitologii, za którą tak pokochałam tę książkę. Mimo to... nie zawsze podczas czytania było kolorowo...

Kelsey jak zwykła nastolatka przeżywa fakt, iż pierwszy raz ktoś złamał jej serce. I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie mężczyzna, który to zrobił, nie był indyjskim księciem obciążonym pradawną klątwą, która zamienia go w tygrysa na prawie całą dobę. Kelsey przełamała część klątwy, przez co jego czas bycia człowiekiem wydłużył się, ale do zdjęcia zaklęcia jeszcze długa droga. Jednak dziewczyna nie ma szansy pomóc braciom, gdyż Ren złamał jej małe, nastoletnie serce i wyjechał, pozostawiając ją samej sobie. Próbując ułożyć swoje życie na nowo, Kelsey stara się zapomnieć o ukochanym... Lecz nie dany jest jej spokój – mroczne siły nie zostały pokonane ostatnim razem. Wraz z Kishanem, niepokornym bratem Rena, powraca do Indii, by znów stanąć w walce z klątwą... Czy uda jej się pomóc tygrysom?

Oj, nie jestem dobrym tygrysem. Pisząc recenzję poprzedniego tomu niczym tygrys rozpoczęłam polowanie na drugi tom, jednak dopiero prawie po roku zabrałam się za recenzję. Nadawałabym się do cyrku, a nie do dżungli, jak wskazują moje umiejętności. Na szczęście Ren i Kishan są lepszymi w byciu wielkimi kotami. Co prawda Ren w tej części jest trochę „rozmemłany”, a Kishan robi za Tego Złego Brata (niczym Damon Salvatore), ale mimo wszystko są ciekawymi postaciami i nadają książce klimat. O samej Kelsey wypowiadałam się już w recenzji pierwszego tomu i moje zdanie nie zmieniło się od tamtego czasu. Wciąż mam resztki nadziei, że dorośnie przez te następne trzy tomy.

Siedzę sobie na fotelu i płaczę. Bynajmniej nie chodzi mi o zakończenie „Wyzwania”, to nie ono wywołało u mnie łzy, lecz autorka. Gdyby nie fakt, że moje biurko jest już dość poobijane, waliłabym głową w blat. Jakim cudem książkę zawierającą interesującą i niebezpieczną przygodę, której nie powstydziłyby się hollywoodzkie produkcje, można zamienić na durny romans?! Jestem w stanie zrozumieć, że od początku zamierzeniem Colleen Houck było zeswatanie ze sobą Kelsey i Rena, wiem, iż autorka inspirowała się „Zmierzchem”, bowiem Kishan odgrywa rolę Jacoba Blacka (nawet zmienia się w wielkiego kota, haha!), jednak chyba zbyt mocno czerpała z sagi, bo zapomniała o innych wątkach na rzecz... (oj, zaraz będę gryźć!) trójkącika. Powtarzałam to już często i powtarzać będę – ile można pisać o dwójce chłopaków, którzy zakochali się w głównej bohaterce?! Nie spotkałam się jeszcze podobnym przypadkiem w swoim otoczeniu i jest to chyba dość rzadkie zjawisko. „Wyzwanie”, podobnie jak „Klątwa tygrysa”, jest w pewnym sensie fantastyczną książką – mamy pradawne klątwy, ludzi zamieniających się w wielkie koty i magiczne przedmioty – ale bądź co bądź, jakaś część powieści opowiada o zwykłej, aż zbyt zwykłej można by rzec, nastolatce i jej życiu; już samo to, że taka szara Kelsey dostaje wspaniałą okazję na zwiedzenie tak pięknego kraju, jakim są Indie, jest trochę nierealne, aczkolwiek to tylko romans paranormalny, takie rzeczy są tam na porządku dziennym. Dlatego tak bardzo denerwują mnie te trójkąciki – nie dość, że aby napędzić fabułę, autorka wymyśla dziwne i nieco nierealne w dzisiejszym świecie wydarzenia (naprawdę rodzice puszczą córkę z obcym facetem i wielkim tygrysem do Indii?), to jeszcze pogarsza sprawę romansem niczym z... nie, właściwie nie ze „Zmierzchu. Z „Pamiętników wampirów”, rzekłabym raczej.

Nie pokusiłabym się o stwierdzenie, że całą przygodę szlag jasny trafił, bo tak nie jest – Kelsey wyrusza z Renem na poszukiwanie kolejnego mitycznego przedmiotu, dzięki któremu Ren mógłby jeszcze dłużej być człowiekiem w ciągu doby i dzięki któremu byliby o krok bliżej zdjęcia klątwy ciążącej na książęcych braciach, i to jest naprawdę ciekawe. Dla mnie jednak głównym atutem są Indie i hinduska mitologia, które autorka przedstawiła bardzo dokładnie i idealnie wplotła to w fabułę. Sięgnęłam po tę książkę właśnie z tego powodu i po części dlatego, że zauroczył mnie piękny biały tygrys na okładce pierwszego tomu. A skoro mi się spodobał, nie było innego wyjścia niż dokończenie serii. Co prawda jeszcze dwa tomy przede mną (a kiedy wydany zostanie ostatni, trzy), ale nie będę żałowała pieniędzy wydanych na książki, bo Colleen Houck popełniła kawał dobrego czytadła.

Ponarzekałam sobie porządnie, ale mimo wszystko cieszę się, że Colleen Houck jest upartą pisarką i kiedy wydawcy odrzucili jej powieść, wydała ją na własną rękę. Nie żałuję poświęcenia całego dnia na zapoznanie się z dalszymi losami naszych tygrysów i z pewnością sięgnę po kolejne tomy, jednak powodem do tego nie będzie to, że zakochałam się w tym cyklu, tylko zwykła, książkowa ciekawość. Zwłaszcza po zakończeniu takim, jakie sprezentowała pisarka, jestem bardzo zainteresowana dalszą fabułą i chciałabym się dowiedzieć, jak pani Houck poprowadzi ten wątek. „Wyzwanie” wciągało, choć nie było świetną książką. Powiedziałabym nawet, że ledwie dobrą, ale jednak dla kogoś, kto naprawdę lubi takie klimaty, jestem zdania, że to będzie perełka. Dla mnie – jest nieźle, ale mogło być lepiej. Czy polecam? Nie wszystkim, odradzam zwłaszcza tym, którym przejadły się już te wszystkie paranormalne romanse. Ale jeśli jednak je lubicie – czytajcie śmiało! Nie powinniście się zawieść.

Cykl Klątwa Tygrysa

Klątwa Tygrysa | Wyzwanie | Wyprawa | Przeznaczenie | Tiger's Dream